Müsadere’nin kelimesi Arapça kökenlidir, Türkçede “el koyma” anlamına gelir. Hukuk alanında genellikle zorla herhangi bir duruma ya da mala kanunen el koyma şeklinde anlaşılır.
Mevkii ya da yetkilerini kullanarak haksız kazanç sağlamış olduğu tespit edilen kişilerin, kanun önünde yargılanarak söz konusu haksız kazançlara ve/veya mal varlığına el koyulmasına müsadere denir. Günümüz hukuk sisteminde müsadere sisteminin farklı uygulanış biçimleri bulunur.
Müsadere kanunları görevi ihlal ve kötüye kullandığı ispatlanan kişilerin edindiği varlıkların sanıklara veya diğer üçüncü taraflara değil tamamen devlete ait olduğu ön kabulünü savunur.
Fatih Sultan Mehmet döneminden başlayarak Osmanlılarda benimsenen ve Günümüz Türkiye’nde de tatbik edilen müsadere usullerinin temel amacı, önemli mevkilere yükselen memurların yetkilerini kendilerine veya yakınlarına maddi avantajlar sağlamasını önlemektir. Osmanlı padişahı II. Mahmut, müsaderenin, sadece kamu malı olduğu mahkeme kararı ile saptanan servetlere uygulanması kuralını getirdikten sonra Tanzimatın ilanıyla birlikte kaldırılmıştır.
Müsadere sistemi, devlet memurların görevlerini yasa dışı yöntemlerle kötüye kullanarak haksız kazanç elde etmesinin tespiti ve yargılanmasının sonucunda mal varlığına el konulmasıdır.
Bir Yorum Yap